آیا به هنگام راه رفتن، جلوی پایتان به روی زمین کشیده می شود؟ در بالا آوردن جلوی پا دچار مشکل هستید؟ اگر پاسختان به پرسش های ذکر شده مثبت است، شما دچار افتادگی مچ پا شده اید که می توان آن را ناشی از یک مشکل عضلانی، عصبی یا آناتومیکی دانست.
در برخی از افراد افتادگی مچ پا به طور موقتی بوده و در برخی دیگر این عارضه دائمی می باشد. روش هایی نظیر استفاده از بریس، ورزش، تحریک الکتریکی عصب و جراحی به درمان افتادگی مچ پا کمک خواهد کرد. با ما در این مطلب همراه باشید تا علاوه بر آشنایی با علائم و علت افتادگی مچ پا، روش های درمانی آن را به طور کامل شرح دهیم.
افتادگی مچ پا عارضه ای است که سبب می شود پای فرد به هنگام راه رفتن روی زمین کشیده شود. این عارضه را نمی توان یک بیماری دانست، بلکه در واقع نشان از یک مشکل اساسی در فرد می باشد؛ به طور مثال ممکن است افتادگی پا به دلیل یک بیماری عضلانی بروز کند یا در نتیجه آسیب مغزی. بسته به علت بروز این عارضه، افتادگی مچ پا روی یکی از پاها یا هر دو پا اثر خواهد گذاشت و زندگی فرد را تحت تاثیر قرار خواهد داد. وجود این عارضه در پاها و عدم درمان آن ها، احتمال زمین خوردن فرد را افزایش داده که در پی آن سایر اعضای بدن نیز دچار آسیب دیدگی خواهند شد. بنابراین با ما در ادامه این مطلب همراه باشید تا پس از آشنایی با علائم و علت این عارضه، بهترین روش درمان را به کار گیرید و از بروز آسیب های بیشتر پیشگیری نمایید.
علت افتادگی مچ پا چیست؟
برخی از مشکلات زمینه ای، سبب افتادگی مچ پا می شوند که عبارتند از:
اختلالات عضلانی
آسیب عصبی
اختلالات مغزی یا ستون فقرات
اختلالات عضلانی
دیستروفی عضلانی که یک بیماری ارثی بوده و سبب پیشرونده عضلانی می شود، یکی از دلایل افتادگی مچ پا می باشد. از دیگر اختلالات عضلانی که منجر به افتادگی پا می شوند، می توان به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (بیماری لوگریک) و فلج مغزی اشاره نمود.
مشکلات عصبی
فشار آمدن بر بافت عصبی که کنترل کننده عضلات پا می باشند، از دیگر علل افتادگی مچ پا می باشند. آسیب دیدن یا از بین رفتن اعصاب پا در حین جراحی های تعویض مفصل ران یا زانو نیز احتمال افتادگی مچ پا را افزایش می دهند. عصب پرونئال نیز ممکن است به راحتی صدمه ببیند و این عارضه را ایجاد کند. آسیب حین ورزش، بیماری دیابت، گذراندن ساعت های طولانی به صورت نشسته و … از جمله مواردی هستند که سبب آسیب به عصب پرونئال و در نتیجه احتمال بروز افتادگی مچ پا را افزایش می دهند.
اختلالات مغزی و نخاعی
افتادگی مچ پا می تواند ناشی از اختلالات مغزی و نخاعی باشد که از جمله این اختلالات می توان به موارد زیر اشاره نمود:
بیماری شارکو ماری توث
فلج مغزی
سکته مغزی
مولتیپل اسکلروزیس
اسکلروز جانبی آمیوتروفیک
نشانه ها و علائم افتادگی مچ پا
یکی از شایع ترین نشانه های افتادگی مچ پا، بالا آوردن ران پا به صورت مبالغه آمیز به هنگام گام برداشتن به سوی بالا می باشد که در این صورت احتمال ایجاد موارد ذکر شده در زیر نیز وجود دارد:
خراشیدن زمین توسط انگشتان به هنگام راه رفتن
وارد آوردن ضربه به زمین توسط پا
کشیده شدن انگشتان و پا
از آن جایی که عضلات به بلند کردن کف پا از روی زمین کمک می کنند، ضعف در آن ها سبب کشیده شدن پا روی زمین خواهد شد. از دیگر علائم افتادگی مچ پا، می توان به موارد زیر اشاره نمود:
تاب برداشتن لگن: در پی ایجاد افتادگی پا، لگن به جهت جلوگیری از کشیدن انگشتان و کف پا روی زمین، حرکات نوسانی را به همراه خواهد داشت.
پای لمس: از دیگر نشانه های افتادگی مچ پا، حرکات شلاقی پا به سمت خارج از بدن می باشد.
سوزش، خارش و درد در کف پا: علائمی نظیر سوزش، کرختی، خارش و درد در کف پا که از نشانه های افتادگی مچ پا می باشد، فعالیت های روزانه را با مشکل مواجه خواهد کرد. برخی از این علائم و دردها ناشی از مشکلات در کمر و برخی دیگر ناشی از سیاتیک می باشد.
مشکل در انجام برخی از فعالیت ها: در طی بروز افتادگی مچ پا، فرد در انجام فعالیت هایی نظیر بالا رفتن از پله با مشکل مواجه خواهد شد.
آتروفی عضلاتی پا: کاهش حجم و ضعف به خصوص در تیبالیس قدامی، ماهیچه دراز خم کننده شست پا و ماهیچه دراز باز کننده انگشتان پا، احتمال بروز افتادگی مچ پا را افزایش داده و این آتروفی سبب سخت شدن وارد آوردن نیرو توسط پا و کف پا می باشد.
تشخیص افتادگی مچ پا
افتادگی مچ پا عارضه ای است که با معاینه فیزیکی نیز قابل تشخیص خواهد بود. بدین جهت پزشک پس از بررسی راه رفتن شما، عملکرد عضلات پا را ارزیابی و آزمایش خواهد کرد. همچنین احتمال معاینه کردن به منظور تشخیص بی حسی روی پا، ساق پا و انگشتان نیز وجود دارد. به جهت تشخیص افتادگی مچ پا، آزمایشات زیر نیز انجام می شود:
تست های تصویر برداری
همان طور گفته شد، تنگی کانال نخاعی با فشار آوردن تومور یا کیست روی عصب زانو یا ستون فقرات، احتمال ایجاد افتادگی مچ پا را افزایش می دهد. در ادامه انواع تست های تصویر برداری که این نوع مشکلات را شناسایی خواهند کرد، شرح خواهیم داد:
رادیوگرافی ساده: در این تست به کمک اشعه از بافت نرم یا ضایعات استخوانی تصویر برداری می شود.
اولتراسوند: در این روش به جهت تصویر سازی ارگان های داخلی بدن، از امواج صوتی کمک گرفته می شود. با کمک اولتراسوند می توان به تشخیص و بررسی کیست ها یا تومورهای وارد کننده فشار بر روی عصب پرداخت.
سی تی اسکن: در مدالیته سی تی اسکن با کمک اشعه ایکس تصاویر گرفته شده از نماهای مختلف بدن ترکیب شده و تصاویر مقطعی را ارائه می دهد.
ام آر آی: ام آر آی یکی از روش هایی است که کاربرد زیادی در تصویر سازی ضایعات بافت نرم دارد. در این روش جهت تصویر سازی دقیق از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی بهره برده می شود.
تست اعصاب
جهت اندازه گیری فعالیت الکتریکی در عضلات و اعصاب از الکترومیوگرافی و مطالعات هدایت عصبی کمک گرفته می شود. با وجود این که ممکن است این تست ها کمکی ناراحت کننده باشد، اما نقش مفیدی را در تعیین محل آسیب ایفا می کنند.
درمان افتادگی مچ پا
اکنون که با انواع روش های تشخیص افتادگی مچ پا، علل و علائم این عارضه آشنا شدید، قصد داریم به شرح روش های درمان افتادگی مچ پا بپردازیم. البته توجه کنید که انتخاب روش درمان به علت آن بستگی دارد. به همین جهت پس از تشخیص علت این عارضه باید سریعا درمان آغاز شود تا بهبودی هر چه سریع تر حاصل گردد. از جمله روش های درمان افتادگی پا عبارتند از:
بریس
هدف از به کارگیری بریس، قرار دادن پا در زاویه 90 درجه نسبت به ساق بوده که به صاف کردن پا به هنگام پیچیدن کمک خواهد کرد. در صورتی که پزشک برای شما بریس فوق العاده Dorsi_Assist را تجویز کرد، انگشتان و مچ پاها به سمت بالا کشیده شده و در پی استفاده از آن از زمین خوردن شما جلوگیری می شود. در صورتی که نمی دانید این بریس فوق العاده کاربردی را با کیفیت بالا از کدام کلینیک تهیه کنید، انتهای این مطلب را از دست ندهید.
تحریک عصبی
گاهی اوقات جهت بهبود افتادگی مچ پا، پزشک تحریک عصبی را به شما توصیه می کند. در این روش درمان، تکانه های الکتریکی در عضلات تولید شده و افزایش تون و انقباض عضلانی را به همراه خواهند داشت. پس از قرار دادن الکترودها روی ساق پا و اتصال آن ها به بسته ای کوچک که روی لگن قرار داده شده است، تکانه هایی به الکترودها فرستاده شده که منجر به کوتاه شدن اعصاب پا بین ساق و بلند شدن ساق می شود. گاهی اوقات نیز کاهش الکترودها از طریق جراحی صورت می گیرد.
فیزیوتراپی
درمان افتادگی مچ پا با فیزیوتراپی را می توان یک درمان اولیه و مهم معرفی نمود. به کمک برخی از تمرینات فیزیوتراپی و ورزش هایی که تقویت کننده عضلات پا می باشند، می توان دامنه حرکتی زانو و مچ پا و حجم عضلانی را حفظ کرد و علائم افتادگی مچ را بهبود بخشید. تمرینات کششی نظیر خم کردن ساق پا و رول کردن انگشتان، کشیدن کف پا به سمت خود توسط حوله و … به بازگشت تحرک مچ پا و تقویت پا کمک خواهد کرد.
جراحی
در صورت عدم درمان افتادگی پا با روش های موجود، جراحی به کار گرفته می شود. همچنین ممکن است جراحی در مواردی نظیر آزاد کردن بخش تحت فشار عصب پرونئال به کار گرفته شود.
تهیه بریس از کلینیک معتبر ارتوپدی فنی
همان طور که در این مطلب گفته شد، یکی از روش های درمان افتادگی مچ پا، استفاده از بریس و آتل می باشد که جهت نتیجه گیری بهتر از این روش، باید در انتخاب کلینیک ارتوپدی فنی دقت کرد. کلینیک کاویان طب یکی از بهترین کلینیک های فعال در این زمینه می باشد که با سابقه درخشانی که در زمینه ساخت انواع ارتز، بریس، پروتز و .. دارد، می توانید با خیال آسوده به آن مراجعه نمایید و بریس مورد نظر خود را تهیه کنید.
نتیجه نهایی
افتادگی مچ پا عارضه ای است که راه رفتن فرد را دچار مشکل کرده و به مرور سبب بروز ناراحتی های بیشتری برای فرد خواهد شد. بنابراین در صورت بروز این عارضه باید هر چه سریع تر به پزشک مراجعه نمود تا نسبت به علت بروز این عارضه، روش های درمانی نظیر فیزیوتراپی، بریس، تحریک عصبی یا جراحی به کار گرفته شود. در صورتی که قصد تهیه بریس را دارید، می توانید به کلینیک کاویان طب مراجعه نمایید و بریس مورد نیاز خود را با بالاترین کیفیت و عملکرد تهیه نمایید.